Je hebt een horrelvoet of loopt anderszins mank. Je betreedt al tandenpoetsend het toiletgebouw. Je rookt. Je hebt een enorme tabbert of verroeste vierkante caravan en een hip autootje of busje. Je ruitjes overhemd met korte mouwen staat open boven een te strakke zwembroek. Je steunkousen komen tot op de knie en passen in je slippers. Uit de douche nog nat met een handdoek om je nek. Of je loopt op hoge hakjes. Een schorre stem. Hoe ouder, hoe strakker je hemdje, fluo mag. Je gebruikt je mobiel of tablet niet. Je hebt sowieso pas verderop verbinding. Je toilettas is een hele grote plastic boodschappentas. Het roze toiletpapier wappert vrolijk aan de rol in je hand. Je hebt allemaal hetzelfde haar. Er wordt uitbundig tegen elkaar aan gehoest en gerocheld. Na 12:00 uur loop je blootsvoets met een vale rubberboot naar het hek. Mosselen steken met je rug in de zon. Of Je loopt met de was op afgesleten teenslippertjes heen en weer. Alles droog je op overvolle rekken. Verkleurde teilen nog zonder handvat. De afwas is huge.
Er is altijd een circus, minikermis of onduidelijk fēte in het dorp. Daar doe je niet aan mee. Je gaat ook niet naar het strand. Kinderen vermaken zichzelf. Met je familie zit je aan tafel in de overvolle voortent. Allemaal een witte plastic stoel. Geen boom, geen gras, geen heggen. De plaatsnummers op beton zijn versleten. Iedereen buurt bij elkaar. De barbecue (verboden) wordt trots ontstoken door mannen met grote, blote diep gebruinde buiken. Eten doe je in je in badpak of glimmend short erover. Plastic waterflessen gevuld met drank op tafel. Zwijgend speel je jeu des boules. Als het donker wordt schuif je de antenne uit voor tv. Je zit op 2 km van mondain Quiberon. Wij zijn hier les autres. Ieder zijn eigen uitdragerij. We staan op laatste vrije stukje naast het toiletgebouw, Hier gebeurt het. Het is wat het is. Niemand heeft hier iets op te houden. Iedereen is vrolijk en groet. De hele dag op blote voeten. Een paradijsje. Camping Municipal.