Lieve God

14-04-2014

Lieve God,
Ik trek de stoute schoenen aan. Het is namelijk een gebedzonderend. Ik ga vandaag weer naar en over en terug over de A15. Dat is al negen jaar een drama, in het bijzonder de aanvliegroute van en naar Krimpen aan den IJssel.

Waarom ik mij nu pas tot u richt? Het is de druppel vandaag. Omdat de roostermaker mijn rooster bepaalt. Dat zou u ook helemaal niet leuk vinden, u bent ook nogal van de vrijheid dat weet ik zeker. Ik trek dat dus niet. Helemaal niet deze week. Ik mag drie keer vroeg beginnen want het is projectweek op mijn school. Dat laatste trek ik ook niet.

Maar daarom wend ik mij niet tot u. Want u zult net als mijn man met een oplossing komen en mij heel kalm, nuchter bijna meewarig aankijken. Ik wil gewoon niet meer elke dag dat tiefuseind rijden in een traag rijtje.
U hoeft niet te schrikken van het schelden want ik heb een aflaat uit Finisterra. Dat vloeken is pure onmacht. Mijn vader heb ik slechts éénmaal hartgrondig horen vloeken. Dat was op vakantie met de auto en de caravan toen de koppelingskabel verrot ging op een berg in Spanje. Wij waren doodstil op de achterbank. Mijn moeder doet het nu ook wel hoor, zij is pastor maar met emeritaat dus dan heb je ook geen bewijs van goed gedrag meer nodig.

Dat bidden van mij is heel lang geleden. Ik kan wel zeggen dat mijn vloeken eigenlijk bidden is. Ik heb inmiddels één bijvoeglijk naamwoord van vijf prima krachttermen voor de Algerabrug. In barre tijden sms ik dat dan ook nog naar mijn man. Ik typ de toetsjes hard in. Hij zwijgt terug. Hij heeft een oude Nokia, maar dat even terzijde.

Nou kan het zijn dat ik vanmiddag een andere baan krijg, ik beloof u dat ik de Brug dan voortaan kort kutbrug zal gaan noemen. Als ik de baan niet krijg, ligt er vast iets anders moois voor mij in het verschiet. Ik moet het zelf doen. Ik vraag u dan ook niet om hulp.

Ik ben een groot meisje. Ik barst van de ideeën. Het komt allemaal dik in orde. Ik wil u alleen op de hoogte stellen van het feit dat ik u zo vaak aanroep. Wellicht binnenkort heel hard, zo hard dat het tettert in uw oren. Dat is dan van pure blijdschap. Maar dan bent u dus in ieder geval op de hoogte. En bedankt alvast voor uw begrip.