Tjerk

Hij loopt achter mij aan de trap op. Eenmaal boven lijkt hij in de war. Ik stap in de grootste kamer met uitzicht naar het water. Hij wacht in de deuropening.
‘In mijn kamer is het zo’, hij houdt zijn armen haaks op zijn ellebogen evenwijdig aan elkaar. Hij draait met zijn voeten een vierkant. Een grote groene Teletubbie houdt hij dwars tussen zijn bovenarm en lijf ingeklemd.
‘Mijn deur is hier, dan kom je zo binnen en dan is daar het raam. Nee, nu weet ik het niet meer.’ Zijn hand knelt Dipsy.
‘Dit is de mooiste kamer’, zeg ik alsof ik hem naar het raam wil lokken.
Hij stapt tot vlak voor mij en zet zijn voeten precies naast elkaar. Zijn knieën zijn parallel en overstrekt. Hij is een kop groter dan ik. Zijn vlassnor verlicht zijn bovenlip. Het uitzicht laat hem koud.
‘Ik voel dat jij meer lichaamsdelen hebt’ spreekt hij toonloos.‘Heb jij meer lichaamsdelen?’ zijn ogen schieten richting mijn kruis, daarna weer strak terug.
‘Nee.’ Ik beweeg langs hem door de ruimte alsof hij, opeens verslapt, plaats voor mij maakt.
Ik loop een tweede mogelijk toekomstige slaapkamer in. Een rolgordijn haalt het licht omlaag. Er zit een barst in de ruit. Het voelt schemerig. Ik blik naar buiten en draai mijn hoofd weer terug, de gang inkijkend. Hij zet zijn voeten over de drempel naar binnen tot aan mij. Hij heeft geen oog voor het kamertje. Ik neem de aangename lauwe warmte van de radiatorribbels tegen mijn billen waar.
‘Heb jij een penis?’ Hij spreekt de ‘i’ met korte klank. Zijn ogen rusten heel kort en half gesloten op mijn borsthoogte.
‘Nee, ik heb geen penis’, lach ik hem opgelucht terug.
Hij keert negentig graden en loopt als eerste de kamer uit. Op de overloop wendt hij zich staccato richting de openstaande badkamerdeur. Kiest voor terug en laat zijn ogen snel naar rechts schieten door de slaapkamer. Ik sta achter hem. Zijn gezicht draait met een ruk tot vlak voor mij. Zijn lijf blijft halverwege achter.
‘Heb jij een string?’ zijn ogen lijken vochtig.
‘Ja’, zeg ik en verheugd vanwege deze oprechte belangstelling voeg ik eraan toe, ‘een blauwe!’
Hij haakt het kootje van zijn smalle rozige duim tussen de spijkerstoffen broekband, zijn bijna doorzichtig bleke huid en lift de stof. Een lichtgeel dun HEMA’tje met een elastisch randje ruches rimpelt over het midden van zijn duim. Hij kijkt mij aan, zijn mond hangt even open.
‘Een gele. Een vrouwenstring. Ik draag vrouwenstrings. Mannenstrings vind ik niet fijn,’ hij laat de vale stof er bovenuit kringelen. Ik loop langs hem de trap af. Meer kamers hebben we niet.
‘Jouw lievelingskleur is blauw’ zegt hij dicht achter mij, ‘Mijn lievelingskleur is geel’ sluit hij bij de onderste trede af.
In de serre pakt hij een kleine geel verwassen Laa-Laa uit de buik van Dipsy. Zijn moeder zit nog steeds aan tafel en vraagt of de gordijnen blijven hangen. Hij staat aan het hoofd van de tafel. Met zijn hoekige duim en lange wijsvinger beweegt hij de groene zachte antenne op het hoofd van Dipsy hard en ritmisch heen en weer. Als hij stopt, zet hij een hoog stemmetje op en laat hij Laa-Laa buikspreken.
‘Ik ga hiernaast wonen, mama. Dan kan jij elke avond mijn eten brengen’ hij draait en wijst naar het braakliggende terrein naast ons huis. Zijn vader zwaait vrolijk naar binnen, een meetlint houdt hij met een hand tegen de schutting.
‘Daar komt een nieuwe schuur’, zegt moeder opgewekt ‘Voor Tjerk, dan heeft hij een eigen plekje.’