HD

H kocht er eerst een. Een knalrode. Ik achterop. Onze helmen schokten als gelukkige botsinkjes tegen elkaar. Na een stief kwartiertje was afstappen vele malen erger dan urenlang op een kameel door de woestijn te hebben gehobbeld. En ik kan het weten. Nooit echt soepel. Als echte biker vouwde je je liezen pijnlijk stroef zogenaamd als elastiek weer in een keurige V. Een semi-onverwacht weekendje Oostende. Spannend. Vrijdagavond in Vlissingen. Steevast de laatste gasten in de ernstigste bruine kroeg in een dwarse zijstraat. Een goedkoop hotel een vale sprei in moeizame kleuren op een doorgezakte twijfelaar.

Mijn bijzondere verrichtingen, het achtje en de slalom, waren voldoende. Ik had geen extra hypotheek voor een gloednieuwe bij voorkeur babyblauwe Fatboy. Er was volop advies, motorisch. Het werd een bordeauxrode FXR. Een dag later ruilden H en ik. Gemeenschap van goederen. Zonder woorden. Mijn invloed was niet groot, een maand later was mijn Fatboy glimmend zwart, H zat op zwart mat gepoedercoat.

Eerst deden we het HD-clubje. Dat betekende op zaterdagavond naar Rotterdam. De Waterklerk, Schoonewil en De Pui. Wel leuk ook niet leuk. Op de fiets. Konden we drinken. Smetteloos spierwit dames HD-shirtje gevonden. Een blauw-witte kinderhelm (klein hoofd) mijn bruine leren broek en jack. Ik viel op. Afvallige. Bikervrienden. Zij konden sleutelen. Zij hadden er verstand van. Weekendjes. In tentjes. Verkreukeld en in de herrie. In de nacht. Grote baarden met mannen eronder in leer verkleed. Dronken op de motor voor publiek een burn out doen.

Het vervoer naar het gratis ja-woord in Krimpen geschiedde per Harley. Geheel tegen de ‘afspraak’ in reed H met helm op mij naar het gemeentehuis. Er volgden nog wel twee vakanties naar Frankrijk. Het alarm, de massakabel, een wesp in de helm, dode vliegen op je voorhoofd. De lange vlijmscherpe afdalingen na Clermont Ferrand, de treurige slagregens in Millau. Mijn eerste haarspeldbocht… rechtuit. Dors mijn hoofd niet de bocht in te gooien…de motor volgt altijd je kijkrichting. In een slinger van negen ronkende monsters naar het zuiden. Het had wel wat. Als je er was kon je weer terug. Dat verdomd hete gitzwarte kokende zadel. Een opgerold jurkje, de vrolijke bikini, de muffe zadeltassen.

Het ging niet samen. De jongens waren klein. De club verloor zijn charme. Niet in staat zijn om ook maar iets te repareren. Op zaterdagvond wilden we thuis. De HD’s stil in een te vochtige schuur. We kozen een fijne warme auto. Met z’n vieren op vakantie, geen groter geluk. Het huis moest geverfd. We belden OIT in Breda. De diepte-investering werd met een keurig busje opgehaald. H ging even een boodschapje doen. Ik heb ze uitgezwaaid. Kont aan kont naast elkaar. Het was mooi. Het was goed. Het HD-gevoel. Het zwenken in de bochten. Dat lome zware gevaarte tussen je benen. Hak op het pedaal. Je linker- of rechterbeen uitsteken, het mooiste knipperlicht.