film

Ik ben een slecht tandenpoetser. Ik ben een slecht handenwasser. Wil te graag mijn bed in ’s avonds. Dan ren ik de trap op, ‘Ik mag weer!’

Mijn ochtendritueel is strak en gehaast. Haren wassen, ik schrob tot ik glans. Ik ben een slecht spreker zo in de morgen. Ik ben dan wel weer een goed telaatkomer.

Ik ben een slecht tvkijker. Ik ben een nog beroerder filmkijker. Mijn jeugd. Grease en The Blue Lagoon in de bios. Ik was diep geraakt. Porky’s Pikante Pretpark deed ik op z’n 4havo mee. Vond de boeken die ik las opwindender en fijn.

Q en Q en later Soldaat van Oranje, ik droomde naar ervan.James Bond trok ik wel zo af en toe, Kevin Costner (Revenge!) die mocht blijven. Op een groot scherm en in volle zalen, zucht. Bij de verkrachting ‘door’ Jody Foster op de flipperkast moest ik kotsen, dat was dan weer van de drank.

Eén film deed ik met H in de bios. Vliegtuig/ iets met Egypte en zo. Een boek maar dan de film. Ik mocht kiezen. Een fles wijn ging mee. Ik kon niet stoppen met huilen. De meegebrachte toastjes werden nat. Het liep slecht af. Of toch wel goed. Wij hadden elkaar.

Vandaag ga ik naar de bioscoop. Een film met één ster en vele slechte recensies. Ik zal lachen, ik zal huilen. Precies zoals bedoeld. Geen geschiet, geen bloed, geen moord en geen doodslag. Zo kan ik het wel hebben. Een beetje dan.