boe

Ik heb vanmiddag mijn hoofd losgeschroefd en meegenomen naar de polder. Ze stribbelde flink tegen. In het stiltegebied hield ze dan eindelijk d’r kop. Maar het hoofd holde steeds vooruit. Ik volgde haar door het hoge gras, naast een smalle sloot. Bij de koe bleven we staan. Ze kalmeerde. Geen bah. Wel boe.  ‘Ga zitten, luister over de koe.’ Daar had ze wel oren naar.  Het ging over  gras. Het grazen, doorslikken, de pens in en weer terug, herkauwen. De tweede maag in, de netmaag, soort vangnet.  Op naar de derde maag, de boekmaag. Het vocht eruit knijpen  en door naar  de lebmaag. Daarna eindelijk de splitsing in de de dunne darm, eerst bruin bah. Het duurt even, maar dan heb je ook wat,romig wit, boe.’ Het hoofd ging liggen en keek naar boven. Ze kauwde een sprietje. ‘Bruut’ mompelde ze ‘een heel studieweekend, een onzalig idee, het was zo fijn al die weekenden zonder.’  Het hoge woord. ‘Ik dacht tot op 1 minuut geleden dat ik het echt zou, maar ik denk dat ik het niet echt wou, anders zou ik het wel doen, begrijp je ?’ Mijn hoofd op hol,  in een sneltreinvaart, vlakbij het eindstation en dan nog eens zes tot tien uur per dag achter de pc wachten op dat wat niet komt.  ‘Nou’,  probeerde ik voorzichtig ‘ Zou je dan niet voor een keer wat meer doseren, gewoon om het te proberen?  Het was nu of nooit en tegen mijn hoofd. ‘Niet kauwen is tot daaraan toe maar na twee magen heb je nog geen melk, het lijkt er niet eens op. Grote kans dat je eerst weer moet herkauwen…’ ‘Anders nog iets’ onderbrak ze mijn luchtstroom met letters. ‘Melk, dat wil je toch, volle melk!’ Het hoofd slaakte een diepe zucht vanuit haar tenen. Ik hielp haar overeind.  Samen stapten we zwijgend eensgezind over een lang pad onze stappen. Terug bij het hek bleven we nog even staan.We zwaaiden opgewekt: Daag koe, daag boe! Ik heb na twee uur mijn hoofd weer vastgeschroefd en meegenomen naar huis.